Tumačenje Svetog Pisma u kontekstu Liturgije Istočne Katoličke Crkve

Abstract

Istinski je prostor tumačenja Svetog Pisma Bogosluženje Crkve. U njemu se razotkriva značenje svake riječi Svetog Pisma, zato što tamo ono postaje vidljivo, prepoznatljivo u Svetim Sakramentima, a ponajprije u Euharistiji, koji u vidljivosti ljudskih riječi i gesti očituju Božje djelo spasenja. Ipak baš u životu, svakidašnjem životu Crkve, vječno izgovorena Bogom Riječ ponovo postaje vidljiva, opipljiva, takva koja se može dotaknuti – Tijelo Kristovo. I ako je već svaki kršćani pozvan u svom životu i svojim životom pokazati živoga Krista, onda je monaštvo k tome još i slika »nevidljivih stvari«, znak-simbol ovoga vječnoga života, prisutnog u svakodnevnici ljudskoga života. Zato je Liturgija »središte crkvenog života, otkucaj mističnog tijela Kristova«, jer se u njoj susreće Božansko i ljudsko, i Riječ Božja »koja tijelo postade« ponovo se nastanjuje među nama tako da možemo vidjeti Njegovu slavu – slavu Jedinoroćenca od Oca – punog milosti i istine (usp. Iv 1,14).